Pranie w dawnych czasach
Wydawałoby się, że to czynność prosta. Wkładamy brudne pranie do pralki, dodajemy proszek, tudzież płyn do płukania i nastawiamy odpowiedni program. Po ok. godzinie mamy czyste rzeczy,
które pozostaje tylko porozwieszać. W XIX wieku pewne czynności domowe, które dziś wykonujemy mimochodem, nastręczały nie lada trudności. Do takich czynności należało właśnie pranie. W dziewiętnastowiecznych gazetach można natrafić na ogłoszenia reklamowe gdzie zachwalane są skuteczne środki piorące, dzięki którym pranie miało odbywać się szybko, bo zaledwie… „pół dnia”. Choć dziś brzmi to absurdalnie, to jak na owe czasy ogłoszenie było nader rewolucyjne. Ktoś zapyta ile zatem czasu zajmowało pranie w domu? Otóż normalnie zajęcie to zajmowało ponad dwa i pół dnia.
Poradniki prowadzenia gospodarstwa domowego doradzały służącym, aby w dniu przeznaczonym na pranie, wstawać o świcie, głównie po to aby się wyrobić przez te dwa i pół dnia. Wtedy też pojawiał się cień szansy uporania się z pierwszą częścią obowiązków na wieczór. Następnie całą noc wypraną odzież trzeba było namoczyć w wodzie. Kolejnym etapem prania było farbkowanie, zwane inaczej bieleniem i krochmaleniem.
W poradniku dla gospodyń z 1876 roku o praniu jest aż 25 rozdziałów. Zatem jest to niezbity dowód na to, że nie było to zadanie łatwe. W tym poradniku można było przeczytać również o tym jak: nadać połysk bieliźnie, krochmalić i farbkować, prać czarne koronki, kapelusze słomkowe, a także jak prać w otrębach pszennych…
Oprócz poradników istniały także szkoły, gdzie można było się nauczyć prania. Uczęszczały do takich szkół głównie niżej urodzone dziewczęta. Uczyły się tam nie tylko prania, ale i gotowania czy robienia zakupów. W takich szkołach mniejszą wagę przywiązywano do nauki przedmiotów takich jak matematyka, biologia czy geografia. Dziewczęta po takiej szkole miały głównie zajmować się prowadzeniem domów zamożnych ludzi, a więc znajomość takich zagadnień była niezbędna.
